Jakoś ciężko...

Jakoś ciężko dzisiaj było się zabrać do pisania.W ogóle to do kitu był dzisiejszy dzień.Nie wyspałam się,bo potwornie dokuczały mi ręce w nocy,dopiero gdzieś nad ranem ,mogłam nieco przysnąć,a tu już wstawać trzeba było.Po nocnym deszczu prażyło słońce w dzień,choć cały czas zbierały się czarne chmury nad miastem.Po południu pogrzeb przyjaciela rodziny,kolejny jakby nie w porę .Żeby o tym nie myśleć,wzięłam się za wykańczanie poplecionej wikliny.Bo życie płynie dalej
 

Ćwiczyłam nowy splot zakończenia,najpierw na misce,ale nie do końca wyszło to co chcizłam,na koszyku nieco lepiej ,ale też zadowolona nie jestem

A reszta moich nowych wyrobów ,to już tak tradycyjnie prosto,bez jakich szczególnych wykończeń

No i oczywiście musiały być dzwonki,nie mam pojęcia dlaczego,ale pasjami lubię je robić

I taką małą filiżankę jako osłonkę malutkiej doniczki zrobiłam,ta większa,też za osłonkę ma służyć.