Oczy jak lustro

Dziś odwiedziła mnie koleżanka z którą nie widziałam się od kilku miesięcy ,od świąt Wielkanocnych.Nie potrafiła ukryć zaskoczenia i lekkiej zgrozy.No cóż choroba jednak zmienia,dużo lepiej wyglądałam wiosną.Jakoś jak widzi się codziennie nawet w lustrze nie zawsze dostrzega się ,lub nie chce się widzieć zmian na gorsze.I ona choć wcale nie przyszło jej to łatwo stwierdziła ,że znacznie gorzej wyglądam,spod opalenizny przebija szarość skóry ,pod oczami ciemne kręgi,ręce zesypane plamami wątrobowymi.A że ostatni sporo schudłam ze 106 na 94 kg twarz miejscami zapadnięta.I choć cieszyłam się z jej wizyty ,jakoś uzmysłowiłam sobie ,że moja walka jeszcze się nie skończyła,że czeka mnie jeszcze wiele i wcale do radości mi nie było.Jakaś taka teraz rozbita jestem,nic mi się nie chce.